Απάντηση του Δημήτρη Ναυπλιώτη στο e-mail του Μπάμπη Μπιλίνη

Ο αναγνώστης μας, Δημήτρης Ναυπλιώτης, απαντάει στο e-mail του Μπάμπη Μπιλίνη σχετικά με την κρίση χρέους της Ελλάδας:

Κύριε Μπιλίνη,

Σαν εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Αριστεράς έκανα τα παρακάτω ερωτήματα αν θέλετε μπορείτε να απαντήσετε στα συγκεκριμένα:

1. Εκλεγμένες κυβερνήσεις από τον ελληνικό λαό δανείστηκαν και καταχρέωσαν με την κάκιστη διαχείρισή τους τον τόπο. Να τους καταγγείλουμε και να αποκρούσουμε τις πολιτικές τους, ναι. Αλλά με ευθύνη και σοβαρότητα. Το χρέος της χώρας δεν είναι διόδια.

2. Ας μην ξεχνάμε το βασικότερο: η υπογραφή του Μνημονίου έθεσε εξ αντικειμένου τέλος στο σενάριο της στάσης πληρωμών. Γιατί; Επειδή το Μνημόνιο του περασμένου Μαΐου σήμανε μια τεράστια "επένδυση" τόσο πολιτικού όσο και οικονομικού κεφαλαίου της ΕΕ ώστε να αποτραπεί η ελληνική στάση πληρωμών. Αν θελήσουμε να πάμε μονομερώς κόντρα σε αυτή την ευρωπαϊκή "επένδυση" πρέπει να είμαστε έτοιμοι για έναν ολοκληρωτικό πόλεμο εναντίον της ΕΕ. Μόνο φεύγοντας από την ΕΕ θα μπορούσαμε να κηρύξουμε μονομερώς στάση πληρωμών.

3. Αν μπορούσαμε να γίνουμε μια νέα Αργεντινή θα ήμασταν υπέρ της σύστασης Λογιστικής Επιτροπής. Μιας Επιτροπής που θα χαρακτήριζε μέρος του χρέους απεχθές και κατόπιν θα προέβαινε σε στάση πληρωμών.

Πάντως είναι μεγάλη υποκρισία να μιλάτε εσείς και κάποιοι άλλοι για πληρωμένα χέρια και να διαστρεβλώνετε τα ερωτήματα (και επειδή θεωρώ ότι έχει και προσωπικές αιχμές, ένα πληρωμένο χέρι είναι και αυτό, φίλε που κατ' αποκλειστικότητα πληρώνεται από κάποιο πολιτικό φορέα για να βγάλει τη δουλειά και να κάνει πολιτικές δολοφονίες που έχουν στόχο να πνίξουν κάθε αναπτυξιακή προοπτική για να έχουν ύπαρξη στην κοινωνία)

Σου επισυνάπτω δε τις θέσεις της Δημοκρατικής Αριστεράς για να είναι καθαρές οι απόψεις τον κομμάτων. Όσον αφορά την Πραγματική Δημοκρατία και σημαίνει Πολιτική λύση σου επισυνάπτω δύο άρθρα που ξέρω ότι τα διάβασες και καλό είναι να τα ξαναδιαβάσεις, εγώ πάντως σε καμία περίπτωση δεν θέλω να γίνει η πατρίδα μου σαν τον Ισημερινό κτλ.

Μισή αλήθεια και προπαγάνδα: http://politicalreviewgr.blogspot.com/2011/04/debtocracy_11.html

Για την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) για το Δημόσιο Χρέος αυτή έοχυμε τοποθετηθεί στη Βουλή.

Δες και παρέμβαση του Ν. Τσούκαλη: http://ntsoukalis.blogspot.com/2011/05/blog-post_31.html

Χαιρετισμούς,

Δημήτρης Ναυπλιώτης

Σημείωση Μοσχάτο Live!: Ακολουθούν τα κείμενα "Απόφαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς 31/05/11 για την διέξοδο από την κρίση" και "Μισή αλήθεια και προπαγάνδα: Η αφέλεια, η κουτοπονηριά και οι ιδεοληψίες προτείνουν εθνική πολιτική" και, λόγω όγκου, για να τα διαβάσετε πρέπει να κάνετε κλικ στο "Διαβάστε Περισσότερα".

Απόφαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ 31/05/11

Για τη διέξοδο από την κρίση.

Οι προτάσεις της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

1. Η χώρα μας βρίσκεται σε βαθιά κρίση, μια από τις χειρότερες της ιστορίας της.

Για την εξέλιξη αυτή, οι ευθύνες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, των αλληλοδιάδοχων κυβερνήσεων του δικομματισμού, είναι τεράστιες. Η ΔΗΜΑΡ δεν ταυτίζει γενικώς τα δύο αυτά κόμματα, αλλά θεωρεί ότι και τα δύο οδήγησαν τη χώρα στο τέλμα της διαπλοκής και διαφθοράς, στην κρατικοδίαιτη ανάπτυξη ενός μη παραγωγικού ιδιωτικού τομέα, στην ιδιοποίηση δημόσιου πλούτου, της δημόσιας διοίκησης, των κοινωνικών υπηρεσιών, του περιβάλλοντος, σε τεράστια ελλείμματα και υπέρογκο χρέος καθώς και σε συνθήκες δανεισμού τριτοκοσμικών χωρών. Ευθύνες όμως έχουν και όσοι, επιχειρηματίες και διαμεσολαβητές της εξουσίας, πολιτικοί και συντεχνίες, απέκτησαν πλούτο, εξουσία και απίστευτα προνόμια.

Χωρίς την υπέρβαση αυτού του πολιτικού συστήματος, η Ελλάδα δεν έχει μέλλον.

Η κρίση της οικονομίας μας συμπίπτει με την παγκόσμια χρηματοοικονομική αστάθεια και επιβαρύνεται από αυτήν. Σε μεγάλο βαθμό, όμως, είναι επακόλουθο της εγχώριας πολιτικής κρίσης. Πίσω από κάθε πτυχή της ελληνικής οικονομικής κρίσης κρύβεται κάποια από τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος. Η εμπέδωση της αντίληψης ότι η κερδοφορία μιας επιχείρησης εξαρτάται από τις κατάλληλες διασυνδέσεις, και όχι από την ανταγωνιστικότητά της. Η συστηματική παραβίαση της εργατικής, ασφαλιστικής, φορολογικής και περιβαλλοντικής νομοθεσίας εκ μέρους πολλών εργοδοτών. Η προτεραιότητα στην κατανάλωση, συχνά επιδεικτική, και η αδιαφορία για τις απαιτήσεις της παραγωγής. Η ανεύθυνη συσσώρευση ελλειμμάτων, που η μια κυβέρνηση κληροδοτούσε στην επόμενη και όλες μαζί στις νεώτερες γενιές.

Ύστερα από ενάμιση χρόνο διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ, μετά από ένα χρόνο υπογραφής της δανειακής σύμβασης με την ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ, μετά τον καταιγισμό μέτρων για εφαρμογή του Μνημονίου και των επικαιροποιήσεών του, η χώρα μας αντιμετωπίζει έκρηξη ύφεσης, πληθωρισμού, συρρίκνωσης και τεχνολογικής οπισθοδρόμησης της παραγωγικής βάσης και έχει εμπλακεί σε ένα φαύλο κύκλο αλληλοδιάδοχων μέτρων, χωρίς να διαφαίνεται ο δρόμος εξόδου από την κρίση και προ πάντων με μια κοινωνία όρθια. Η ανεργία παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις, η ακρίβεια γιγαντώνεται, τα συστήματα διαπλοκής, γραφειοκρατίας και διαφθοράς παραμένουν κυρίαρχα, δομές και θεσμοί καταρρέουν, εργασιακά δικαιώματα σαρώνονται, επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη, η αγορά έχει στεγνώσει από ρευστότητα, το κράτος έχει κηρύξει ιδιότυπη στάση πληρωμών, ο ελληνικός λαός βρίσκεται σε απόγνωση.

Με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές, διέξοδος από την πολύπλευρη κρίση όχι μόνον δεν διαφαίνεται, αλλά η χώρα είναι σήμερα αντιμέτωπη με τον άμεσο κίνδυνο πλήρους κατάρρευσης.

2. Η ΔΗΜΑΡ επιμένει ότι υπάρχουν πολιτικές που ανοίγουν το δρόμο για δημοκρατική και συντεταγμένη διέξοδο από τη σημερινή κρίση. Με επιλογές και πραγμάτωση όλων εκείνων των ώριμων μεταρρυθμίσεων που δεν μπορούμε και δεν πρέπει να αναβάλλουμε άλλο. Ελαχιστοποιώντας τις αναπόφευκτες επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδο των πολιτών. Κατανέμοντας δίκαια τα βάρη. Προετοιμάζοντας μια Ελλάδα δημιουργίας και προόδου, με ισονομία και κοινωνική συνοχή.

Η ΔΗΜΑΡ, αντί των κυβερνητικών ασκήσεων επί χάρτου του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Εξυγίανσης 2012-2015, υπογραμμίζει προς κάθε κατεύθυνση την εξαιρετικά επείγουσα ανάγκη να συμφωνηθούν και να εφαρμοστούν αλλαγές στην ακολουθούμενη οικονομική και κοινωνική πολιτική που θα στοχεύουν:

-στην αντιστροφή της ύφεσης, μέσα από την υλοποίηση μιας αναπτυξιακής πορείας, που θα τονώνει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, θα δημιουργεί απασχόληση, θα αυξάνει τα εισοδήματα, θα διασφαλίζει την αειφορία των πόρων, την προστασία του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής

- στη δίκαιη κατανομή των βαρών της κρίσης

-στην ενίσχυση της κοινωνικής αλληλεγγύης

και θα εγγυώνται στα χειμαζόμενα στρώματα μελλοντική ανταπόδοση.

Η ΔΗΜΑΡ επικεντρώνει τις προτάσεις της για διέξοδο από την κρίση σε 5 πεδία:

-Δημοσιονομική εξυγίανση και αναδιάρθρωση του χρέους

-Σύγχρονο, μικρότερο και αποδοτικότερο κράτος

-Στρατηγικές επιλογές οικονομικής πολιτικής

-Δικαιότερο και αποτελεσματικότερο κοινωνικό κράτος

-Ενίσχυση του κύρους των πολιτικών θεσμών

1. Δημοσιονομική εξυγίανση και αναδιάρθρωση του χρέους

Η πολιτική που ακολουθεί σήμερα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν οδηγεί πουθενά, είναι αδιέξοδη. Είναι, ουσιαστικά, επιλογή διαδοχικών μνημονίων, που κάθε επόμενο θα είναι χειρότερο από το προηγούμενο.

Η έξοδος από την κρίση περνάει μέσα από την δημοσιονομική εξυγίανση.

Στην αποφυγή της χρεοκοπίας του δημοσίου και της κατάρρευσης της οικονομίας. Διακανονισμοί και θετικότερες λύσεις για την αναδιαπραγμάτευση του χρέους μπορούν να προκύψουν όταν η χώρα με τις ακολουθούμενες πολιτικές της αποδεικνύει ότι μπορεί να θέσει τα ελλείμματα υπό έλεγχο.

Η μεταρρύθμιση του πλαισίου άσκησης των δραστηριοτήτων του κράτους, της οικονομίας και της κοινωνίας είναι σήμερα πιο επείγουσα παρά ποτέ. Αφενός για τη δημοσιονομική εξυγίανση κατά την περίοδο της κρίσης, με τους λιγότερους δυνατούς κραδασμούς για την κοινωνία και τη διατήρηση των ωφελημάτων μετά την κρίση. Αφετέρου για την απελευθέρωση των κοινωνικών δυνάμεων που ασφυκτιούν κάτω από το βάρος του πελατειακού κράτους.

Η χώρα δεν πρέπει να περιμένει τη λύση των προβλημάτων της από τους άλλους. Ούτε ευθύνονται οι εταίροι της στην ΕΕ για τη δική της δεινή θέση. Ωστόσο, αναμένονταν από την ΕΕ να εκδηλώσει τη δέουσα κοινοτική αλληλεγγύη, αναλαμβάνοντας και τις δικές της ευθύνες.

Δυστυχώς, η τελευταία παγκόσμια κρίση απέδειξε τα μεγάλα ελλείμματα της ΕΕ –θεσμών, βούλησης και προοπτικής. Το εθνικό-κρατικό συμφέρον υπερίσχυσε έναντι του συλλογικού-ευρωπαϊκού. Η ΕΕ οφείλει να αντιμετωπίσει τα δημοσιονομικά προβλήματα της Ελλάδας και των άλλων περιφερειακών χωρών, που αυτή τη στιγμή πλήττονται, στη βάση της κοινοτικής αλληλεγγύης και ταυτόχρονα να προχωρήσει με γρήγορα και τολμηρά βήματα προς την κατεύθυνση της οικονομικής και πολιτικής ολοκλήρωσής της.

Η ΔΗΜΑΡ έχει εγκαίρως υποστηρίξει ότι για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους απαιτείται ταυτοχρόνως και πανευρωπαϊκού χαρακτήρα λύση.

Η έκδοση ευρωομόλογου αποτελεί πρωταρχική διεκδίκηση. Στο ελληνικό πρόβλημα και όχι μόνο θα μπορούσε να συνεισφέρει ουσιαστικά η δημιουργία ενός μηχανισμού κοινής διαχείρισης του χρέους με τη μεταφορά μέρους του ελληνικού χρέους και άλλων περιφερειακών χωρών στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η αγορά ομολόγων από την δευτερογενή αγορά από τον προσωρινό μηχανισμό χρηματοοικονομικής στήριξης αποτελεί εξίσου θετική πρόταση, που αντιμετωπίζει όμως μεγάλη επίθεση από την πλευρά συντηρητικών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Οι θέσεις αυτές αποτελούν διεκδικήσεις, που η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να προωθήσει άμεσα, χωρίς καθυστέρηση.

Η ΔΗΜΑΡ έχει υποστηρίξει σταθερά τη θετική αναδιάρθρωση του συνολικού χρέους της χώρας με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, μείωση του επιτοκίου και περίοδο χάριτος.

Μια τέτοια συναινετική αναδιαπραγμάτευση του χρέους θα μπορούσε να προβλέπει ότι: α) Οι δανειστές μας δεν θα χάσουν τα χρήματα που μας δάνεισαν. β) Η αποπληρωμή του χρέους θα κατανεμηθεί σε μια πολύ μεγαλύτερη χρονική περίοδο και σε ετήσιες δόσεις περίπου του ίδιου ύψους. γ) Η αποπληρωμή του χρέους θα πρέπει να αρχίζει έπειτα από μια περίοδο χάριτος δύο έως πέντε ετών. δ) Το επιτόκιο του χρέους δεν πρέπει να απέχει πολύ από το επιτόκιο με το οποίο δανείζεται η Γερμανία.

Μόνο έτσι η χώρα μπορεί να κερδίσει τον αναγκαίο χρόνο για τη δημοκρατική ανατροπή του καθεστώτος της διαφθοράς και της διαπλοκής και να αποδώσουν τα μέτρα δημοσιονομικής εξυγίανσης χωρίς την ισοπέδωση της κοινωνίας και την επιβολή εργασιακού μεσαίωνα.

Τις τελευταίες ημέρες στους ηγετικούς ευρωπαϊκούς κύκλους συζητείται η έγκριση πρόσθετου πακέτου για χρηματοδότηση ύψους 60-70δις Ευρώ των υποχρεώσεων της χώρας ως το 2014, που θα συνοδεύεται παράλληλα και με την απαίτηση της ΕΕ από πιστωτικά ιδρύματα και ιδιώτες να ανταλλάσσουν ελληνικά ομόλογα, που λήγουν την περίοδο αυτή, με νέα(παραλλαγή της συμφωνίας της Βιέννης). Το σχέδιο αυτό, στο βαθμό που υιοθετηθεί από το Συμβούλιο στις 23 τρέχοντος, και εφόσον δεν συνοδευτεί με υποχρεώσεις και όρους προς τη χώρα μας απολύτως δυσβάστακτους, θα μπορούσε εκ των πραγμάτων να αποτελέσει τον πρώτο μηχανισμό επί πλέον ευρωπαϊκής βοήθειας για την διασφάλιση του απαραίτητου χρόνου και πόρων για τη δημοσιονομική εξυγίανση.

Η ΔΗΜΑΡ θεωρεί ότι η χώρα μας, στη συγκυρία αυτή, θα μπορούσε να προσέλθει στα όργανα της ΕΕ και µε ένα διαφορετικό αίτηµα - πρόταση: µε ένα πενταετές, συνολικό και συγκεκριμένο αναπτυξιακό πρόγραµµα επενδυτικών δραστηριοτήτων, ενδεικτικώς της τάξης των 20 δισ. Ευρώ, και να ζητήσει τη χρηματοδότησή του από τους µμηχανισμούς της ΕΕ. Η ΕΕ θα µμπορούσε να οργανώσει την επενδυτική πρωτοβουλία για την αναπτυξιακή ώθηση της οικονομίας µε τη σύμπραξη του προϋπολογισμού (∆ημόσια Ταµεία/ΕΣΠΑ), της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕ) και ad hoc µηχανισµών (επενδυτικά οµόλογα κ.λπ.).

Μια τέτοια πρωτοβουλία θα µπορούσε να έχει απείρως καλύτερα αποτελέσµατα για τη χώρα και την ΕΕ. Αξίζει να δοκιμασθεί.

Η κυβέρνηση απέτυχε οικτρά και στην αύξηση των εσόδων και στην περιστολή των δαπανών.

Η ΔΗΜΑΡ στα δύο κρίσιμα αυτά πεδία προτείνει:

Μέτρα περιορισμού δημοσίων δαπανών

- Πλαφόν σε μισθούς όλων των εργαζομένων και λειτουργών του δημόσιου τομέα και όλων των εισηγμένων Δημόσιων Επιχειρήσεων. Ανώτατος μισθός το τετραπλάσιο του κατά κεφαλήν ΑΕΠ.

- Πλαφόν σε συντάξεις. Ανώτατη επιτρεπόμενη σύνταξη ίση με το διπλάσιο του κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης.

- Αναστολή κάθε παραγγελίας νέων οπλικών συστημάτων μέχρις ότου μπει η χώρα σε τροχιά οικονομικής ανάπτυξης και αρχίσει να δημιουργεί ικανοποιητικά πρωτογενή πλεονάσματα. Έγκριση μόνο των απαραίτητων δαπανών για την αύξηση της διαθεσιμότητας των υπαρχόντων οπλικών συστημάτων

- Αναμόρφωση όλου του συστήματος προμηθειών στις ένοπλες δυνάμεις για τον αποκλεισμό μεσαζόντων και τον περιορισμό κάθε σπατάλης.

- Επιλογή δημόσιων έργων με κριτήριο την αναπτυξιακή τους στόχευση, τις εξωτερικές οικονομίες και τη μόχλευση. Τα δημόσια έργα και οι δημόσιες προμήθειες θα δημοπρατούνται υπό την εποπτεία μικτών επιτροπών βουλευτών, δικαστικών και πολιτών που θα ορίζονται με κλήρωση.

-Ενοποίηση επικαλυπτόμενων υπηρεσιών, κατάργηση οργανισμών και επιτροπών που δεν προσφέρουν έργο, αλλά συγκροτήθηκαν απλώς για την εξυπηρέτηση της κομματικής πελατείας των δύο κομμάτων εξουσίας.

- Απαλλαγή από όσες επιχειρήσεις του δημοσίου δεν συντρέχει λόγος να ευρίσκονται υπό τον έλεγχό του, μετά από κατά περίπτωση αντιμετώπιση και με διαφανείς διαδικασίες.

- Ανάληψη μισθοδοσίας του κλήρου από την Εκκλησία, ύστερα από μια εύλογη μεταβατική περίοδο, στο πλαίσιο των διευθετήσεων για χωρισμό εκκλησίας και κράτους.

- Αυστηρός έλεγχος του διαχρονικού σκανδάλου της υγείας με διττή επιδίωξη: Να εντοπιστούν και εξαλειφθούν όλες οι υπερτιμολογήσεις φαρμάκων και υλικών, αλλά και να δοθεί η δυνατότητα στα ασφαλιστικά ταμεία να ανακτήσουν ένα μέρος από τα κλοπιμαία.

Μέτρα αύξησης των δημοσίων εσόδων

- Διεύρυνση φορολογικής βάσης. Περισσότεροι φόροι απ΄ όλους για λιγότερους φόρους από τον καθένα. Δραστικός περιορισμός φοροδιαφυγής, φοροαποφυγής, φοροκλοπής και εισφοροδιαφυγής με δρακόντεια μέτρα.

Τιμαριθμική αναπροσαρμογή φορολογικών κλιμακίων, διατήρηση του αφορολόγητου στα σημερινά επίπεδα για όλα τα φυσικά πρόσωπα. Αύξηση συμμετοχής άμεσων φόρων στα δημόσια έσοδα, μείωση των έμμεσων φόρων στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, ουσιαστική φορολόγηση πλούτου. Αναδιάρθρωση ΦΠΑ: Μείωση των συντελεστών 23, 13 και 6,5% αντίστοιχα σε 20, 10 και 5%. Ένταξη στην κατηγορία του 5% των βασικών καταναλωτικών αγαθών. Θέσπιση συντελεστή 40% για είδη πολυτελείας.

- Εντοπισμός και φορολόγηση καταθέσεων Ελλήνων πολιτών σε τράπεζες στην αλλοδαπή. Έλεγχος καταθέσεων που η προέλευσή τους δεν μπορεί να δικαιολογηθεί.

- Θέσπιση νόμου που θα υποχρεώνει όλους τους δημόσιους υπαλλήλους και τους ιδιοκτήτες μεγάλης ακίνητης περιουσίας να δηλώνουν τη συμμετοχή τους σε εξωχώριες (offshore) εταιρείες και επιβολή αντίστοιχου φόρου.

-Φορολόγηση της εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας και κατάργηση της φοροαπαλλαγής των εμπορικών συναλλαγών.

-Αυστηρός έλεγχος του ροής πετρελαίου από τα διυλιστήρια ως τους βιομηχανικούς και ατομικούς χρήστες, ώστε να περιοριστεί δραστικά το λαθρεμπόριο καυσίμων.

- Δραστικός περιορισμός του παραεμπορίου.

- Αξιοποίηση ακίνητης περιουσίας. Η καταγραφή και η αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας με διαφάνεια, ταχύτητα και ρήτρα περιβαλλοντικής προστασίας, συμπεριλαμβανομένης και της εκποίησης αστικών ακινήτων, αποτελεί μια επιλογή ορθολογισμού, αλλά και δικαιοσύνης, ιδίως στις σημερινές δραματικές συνθήκες.

2. Σύγχρονο, μικρότερο και αποδοτικότερο κράτος

Ένα δημοκρατικό κράτος, αποκεντρωμένο, με μια ισχυρή αυτοδιοίκηση και των δύο βαθμών, με πόρους και αρμοδιότητες, στην υπηρεσία του πολίτη και της κοινωνίας αποτελεί την κεντρική επιλογή της ΔΗΜΑΡ.

Δημόσια Διοίκηση

-Δραστικός περιορισμός της κρατικής γραφειοκρατίας που αυτονομείται από την κοινωνία και την καταδυναστεύει.

- Εξάλειψη της διαφθοράς και διαπλοκής.

-Δραστικός περιορισμός της σπατάλης, με κατάργηση-συγχώνευση οργανισμών που δεν προσφέρουν έργο.

-Οργανωτικός και τεχνολογικός εκσυγχρονισμός. Πλήρης μηχανοργάνωση και εφαρμογή του διπλογραφικού συστήματος παντού.

-Ορθολογική κατανομή προσωπικού μέσα από τη διαδικασία των μετατάξεων.

-Σταδιακή μείωση του αριθμού των δημόσιων υπαλλήλων, μέσα από το πάγωμα των προσλήψεων μέχρι το 2015, με αυστηρή εξαίρεση τομέων, όπως παραϊατρικό προσωπικό, εκπαιδευτικοί, τομείς πολιτισμού και προστασίας περιβάλλοντος, μετά από σύμφωνη γνώμη της Βουλής.

- Ηλεκτρονική διακυβέρνηση.

-Νέο αυστηρότερο πειθαρχικό δίκαιο.

-Αποκατάσταση της ενιαίας δομής και ιεραρχίας, με θέσπιση αξιοκρατικών κριτηρίων στην επιλογή και προαγωγή του προσωπικού σε όλες τις βαθμίδες. Εισαγωγή διαδικασιών εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης των υπηρεσιών και του προσωπικού. Θεσμοθέτηση της λογοδοσίας και της διαφάνειας.

-Θέσπιση της υποχρέωσης του πόθεν έσχες σε όσους/ες καταλαμβάνουν διευθυντικές θέσεις.

-Ενιαίο μισθολόγιο, με εξορθολογισμό και ενσωμάτωση επιδομάτων και άρση αδικιών και ανισοτήτων.

-Κοινοβουλευτικός και κοινωνικός έλεγχος της λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης.

Δημόσιες Επιχειρήσεις

-Κυβερνητικό σχέδιο αναδιάρθρωσης και προοπτικής για κάθε ΔΕΚΟ χωριστά, στο οποίο θα μπορούσε να εντάσσεται και η αντιμετώπιση των όποιων ακροτήτων, και των μισθολογικών. Ακόμη και για τη σκοπιμότητα ύπαρξης μερικών από αυτές.

- Σε κάθε περίπτωση οι φυσικοί πόροι αποτελούν δημόσια περιουσία και οι κεντρικές υποδομές πρέπει να είναι υπό δημόσιο έλεγχο.

-Όσες επιχειρήσεις παραμείνουν υπό δημόσιο έλεγχο πρέπει να εξυγιανθούν και να εκσυγχρονιστούν (κατάργηση συντεχνιακών προνομίων, έλεγχος προμηθειών, αποκατάσταση αξιοκρατίας και διαφάνειας). Ισχυρή ελέγχουσα δημόσια αρχή και συμβάσεις πολυετούς εκμετάλλευσης(30-35 έτη) από ιδιώτες επενδυτές μπορούν να εξετάζονται κατά περίπτωση(λιμάνια, αεροδρόμια) και να οδηγούν στη βέλτιστη αξιοποίηση.

-Δημόσιες επιχειρήσεις, που δεν είναι μείζονος κοινωνικής σημασίας και δημόσιας ωφέλειας και δεν χρησιμεύουν ως σημαντικός αναπτυξιακός μοχλός δεν υπάρχει λόγος να παραμένουν στην ιδιοκτησία του δημοσίου.

3. Στρατηγικές επιλογές οικονομικής πολιτικής

Για να τεθούν οι βάσεις για ουσιαστικές μεταβολές χρειάζονται οπωσδήποτε ξεκάθαρες επιλογές στρατηγικού χαρακτήρα όπως:

-Άρση των κυριότερων παραγόντων που αποτρέπουν την πραγματοποίηση επενδύσεων (γραφειοκρατία, διαφθορά, απουσία σταθερού θεσμικού και φορολογικού πλαισίου και, σε ορισμένους τομείς, έλλειψη υψηλής ειδίκευσης προσωπικού). Θέσπιση κινήτρων για παραγωγικές επενδύσεις σε τομείς τεχνολογικής αιχμής, καινοτομίας και ποιότητας. Στήριξη επιχειρήσεων με αναπτυξιακό και εξωστρεφή, εξαγωγικό προσανατολισμό

-Ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικότητας. Έμφαση στη δικτύωση, στις εφαρμογές της πληροφορικής, στις καλές πρακτικές, στα νέα προϊόντα, στις νέες μεθόδους και τεχνικές παραγωγής και διανομής.

-Αποφασιστική στροφή στην έρευνα και ανάπτυξη, προώθηση της καινοτομίας σε όλους τους τομείς.

-Άνοιγμα όλων των κλειστών επαγγελμάτων.

-Στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, με ενίσχυση για απρόσκοπτη ροή της χρηματοδότησής τους, με νομοθετική κατάργηση των καταχρηστικών πρακτικών και χρεώσεων των τραπεζών, με οργάνωση και έλεγχο του τομέα παροχής υπηρεσιών, με συλλογική συμμετοχή τους στις κρατικές προμήθειες. Σημαντικές χρηματοδοτήσεις να στραφούν από το τρέχον ΕΣΠΑ για την ενίσχυση του εξαγωγικού προσανατολισμού τους και τη βελτίωση της ποιότητας των προϊόντων τους.

-Προώθηση και ενίσχυση των συλλογικών μορφών παραγωγής, ιδιαίτερα από τους νέους, ώστε να αξιοποιηθεί η γνώση, το ταλέντο και η δημιουργικότητα χιλιάδων ανέργων νέων.

-Απόλυτη προτεραιότητα στην αλλαγή του ενεργειακού προτύπου με την ορθολογική χρήση και εξοικονόμηση ενέργειας, την προώθηση των ΑΠΕ και την συντονισμένη βιομηχανική εκμετάλλευση και ανάπτυξη των συστημάτων παραγωγής τους

- Προώθηση της έρευνας για εκμετάλλευση ενεργειακών πόρων (φυσικό αέριο, πετρέλαιο,) που τυχόν βρίσκονται σε ελληνικό έδαφος ή στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της χώρας.

-Διατήρηση της αγροτικής γης και περιβαλλοντική της προστασία. Ριζική αναδιάρθρωση του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης με μεταφορά/ενίσχυση των πόρων του για τον εκσυγχρονισμό της γεωργίας, των μεταποιητικών μονάδων αλλά και των δικτύων εμπορίου και διακίνησης αγροτικών αγαθών.

-Σύνδεση του τομέα των υπηρεσιών με την πληροφορική τεχνολογία και την καινοτομία.

- Σχεδίου Διαχείρισης Κρίσης του Τουρισμού, που να επαναθέτει τη χώρα και πάλι στην καρδιά των αγορών. Αποφασιστική στροφή και προώθηση όλων των εναλλακτικών μορφών τουρισμού και κυρίως του οικοτουρισμού.

-Δημιουργία των όποιων υποστηρικτικών υποδομών και θεσμών για τη στήριξη και ενίσχυση της ναυτιλίας με στροφή στα ελληνικά πληρώματα. Πρωτοβουλία και κίνητρα για την προσέλκυση ελλήνων εφοπλιστών για ναυπήγηση πλοίων τους στη χώρα μας

-Διαμόρφωση ενός ισχυρού πυλώνα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα υπό τον έλεγχο του δημοσίου, που θα περιλαμβάνει την Εθνική, όπου το δημόσιο επανακτά το κρίσιμο πακέτο μετοχών για τον ουσιαστικό έλεγχό της, και τις λοιπές τράπεζες δημόσιου συμφέροντος ΑΤΕ, ΤΤ, και Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων.

-Εισαγωγή και ενίσχυση των απαραίτητων ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους με εκτελεστικές αρμοδιότητες για ουσιαστική προστασία του καταναλωτή.

-Δυναμικό άνοιγμα προς νέες αγορές με στρατηγικές συνεργασίες π.χ., Ρωσία, Κίνα, Αφρική.

4. Δικαιότερο και αποτελεσματικότερο κοινωνικό κράτος

Όταν η ανεργία καλπάζει, όταν τα εισοδήματα των μισθωτών και συνταξιούχων υφίστανται τις δραματικές συμπιέσεις, όταν πάνω από το 25% των πολιτών ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, τότε προαπαιτούμενο και πρωταρχική μέριμνα των όποιων πολιτικών και κυβερνητικών επιλογών είναι να διασφαλίζεται το αναγκαίο δίχτυ προστασίας.

Η ΔΗΜΑΡ ζητά επαναπροσανατολισμό του συστήματος κοινωνικής προστασίας για την ανακούφιση όσων πλήττονται από την κρίση.

Νέο κοινωνικό κράτος χωρίς ευνοημένους και αποκλεισμένους, χωρίς προνομιούχους και ξεχασμένους, χωρίς ευγενή και λαϊκά Ταμεία, με ίσα κοινωνικά δικαιώματα για όλους και όλες, ικανό να μειώνει τη φτώχεια και να αναδιανέμει πόρους εκεί που υπάρχει ανάγκη.

Ενιαίο σύστημα συντάξεων, χωρίς κρυφές επιδοτήσεις των ευνοημένες κατηγορίες. Με κατάργηση των ταμείων υγείας και αναβάθμιση του ΕΣΥ, ώστε η τεράστια δαπάνη να μεταφράζεται σε καλύτερες υπηρεσίες προς τους ασθενείς.

Κανένα σύστημα κοινωνικής προστασίας δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά ως δίχτυ προστασίας ενάντια στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, χωρίς ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, που να συνδυάζει την οικονομική ενίσχυση των ευπαθέστερων ομάδων του πληθυσμού με την κατάρτιση ατομικών σχεδίων δράσης με στόχο την επιστροφή στην απασχόληση και την κοινωνική επανένταξη των δικαιούχων.

Η ιδιότητα του πολίτη πρέπει να εξασφαλίζει εγγυημένη πρόσβαση σε: υγεία, στέγαση και παιδεία. Επέκταση των δικαιωμάτων αυτών σε μετανάστες που πληρούν τις προϋποθέσεις. Ακόμη και σε μετανάστες χωρίς χαρτιά η παροχή επείγουσας κοινωνικής βοήθειας και υγειονομικής περίθαλψης είναι επιβεβλημένη, ως συμμόρφωση στις στοιχειώδεις υποχρεώσεις κάθε κοινωνίας που θέλει να λέγεται πολιτισμένη.

Βασικοί στόχοι είναι:

-Επέκταση του επιδόματος μακροχρόνιας ανεργίας στους μακροχρόνια ανέργους, καθώς και στους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας.

-Εξορθολογισμός των πολυάριθμων πολυτεκνικών επιδομάτων και θέσπιση ενός ενιαίου επιδόματος παιδιού, το οποίο θα καταβάλλεται από το πρώτο παιδί.

-Ανασχεδιασμός του επιδόματος ενοικίου έτσι ώστε να ωφελούνται και οι φτωχές οικογένειες που σήμερα δεν πληρούν τα κριτήρια επιλεξιμότητας του ΟΕΚ.

-Ανασχεδιασμός επιδοματικής πολιτικής για τα ΑμΕΑ, ενοποίηση όλων των επιδομάτων σε ένα νέο επίδομα αναπηρίας που το ύψος του οποίου θα μεταβάλλεται ανάλογα με τις ανάγκες κάθε μορφής αναπηρίας όχι ανάλογα με την ισχύ της κάθε ομάδας πίεσης.

-Δημιουργία ενός πλήρους δικτύου παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών σε κάθε δήμο της χώρας, διαθέσιμο σε όλες τις οικογένειες που τους χρειάζονται.

-Αναβάθμιση των δομών προστασίας ηλικιωμένων και ατόμων με αναπηρίες.

5. Ενίσχυση του κύρους των πολιτικών θεσμών

-Εκδημοκρατισμός της λειτουργίας και πλήρη διαφάνεια, με έλεγχο από ανεξάρτητη αρχή στα οικονομικά των κομμάτων και την περαιτέρω μείωση της κρατικής οικονομικής επιχορήγησής τους.

-Κατάργηση της βουλευτικής και εν γένει της πολιτικής ασυλίας. Με την αυστηροποίηση του «πόθεν έσχες» των βουλευτών, των συγγενικών τους προσώπων, των υπαλλήλων τους, καθώς και των υπαλλήλων της Βουλής, με έμφαση στο «πόθεν».

- Μείωση του προσωπικού, των εν γένει λειτουργικών εξόδων, τη δημοσιοποίηση όλων των πράξεων και την πλήρη διαφάνεια στα οικονομικά της Βουλής και των βουλευτών.

-Καθιέρωση του εκλογικού συστήματος της απλής αναλογικής με την αύξηση του αριθμού των εκλογικών περιφερειών με διαίρεση των μεγάλων, και ανάλογα μέτρα ώστε να αντιμετωπισθεί η ροή του «μαύρου» πολιτικού χρήματος.

-Αναδρομικός έλεγχος των περιουσιακών στοιχείων όσων διετέλεσαν πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές, διοικητές και διευθύνοντες σύμβουλοι οργανισμών του δημοσίου, μέλη επιτροπών ανάθεσης δημόσιων έργων και δημόσιων προμηθειών καθώς και των συζύγων και των συγγενών τους Α' βαθμού από το 1981 μέχρι σήμερα.

-Αυστηρός έλεγχος όλων των μεταβιβάσεων ακινήτων που πραγματοποιήθηκαν την τελευταία πενταετία, προς συζύγους και συγγενείς Α βαθμού, για να αποκαλυφθούν κινήσεις απόκρυψης παράνομου πλούτου. Δήμευση περιουσιακών στοιχείων που μεταβιβάστηκαν γιατί η προέλευσή τους δεν μπορούσε να δικαιολογηθεί.

-Ψήφιση ειδικού νόμου που θα καθιστά την απιστία σε βάρος του Δημοσίου και τη φοροκλοπή διαρκή εγκλήματα χωρίς παραγραφή, και θα θεσπίζει την αυτόματη άρση φορολογικού και τραπεζικού απορρήτου όλων όσοι διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα ή συμμετείχαν στην ανάθεση έργων ή προμηθειών.

-Βαθιά μεταρρύθμιση της Δικαιοσύνης, με την απλοποίηση κωδίκων και την αναβάθμιση του ρόλου του δικαστή και της εισαγωγής της διαιτησίας.

Μισή αλήθεια και προπαγάνδα

Η αφέλεια, η κουτοπονηριά και οι ιδεοληψίες προτείνουν εθνική πολιτική

Γιώργος Προκοπάκης

Έφθασε στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο η ακόλουθη πρόσκληση:

Πέμπτη 14 Απριλίου 2011, στις 19:30

Αίθουσα Τελετών του Α.Π.Θ.

Με στόχο την έγκυρη ενημέρωση της ακαδημαϊκής κοινότητας και της κοινωνίας, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης διοργανώνει από το Σεπτέμβριο του 2010, σειρά εκδηλώσεων,με πρωτοβουλία της Πρυτανείας του Α.Π.Θ.

Μεταβαίνοντας από τη λεωφόρο της παγκόσμιας κρίσης στο δρόμο της ευρωπαϊκής και από εκεί στα μονοπάτια της ελληνικής, το Α.Π.Θ. επιδιώκει τον πλουραλισμό στην ενημέρωση επιλέγοντας να προβάλει επίσημα, για πρώτη φορά, το ντοκιμαντέρ «Χρεοκρατία-Debtocracy».

Λίγες ώρες πριν είχα δει στο διαδίκτυο το αυτοπροβαλόμενο ως ντοκυμανταίρ των Χατζηστεφάνου-Κιτίδη για την προαγωγή των σκοπών της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) του χρέους. Η παραγωγή είναι άρτια, με καλό μοντάζ, βλέπεται, από περιέργεια τουλάχιστον, αν και η αισθητική Κούλογλου έχει καταντήσει βαρετή.

Το Χρεοκρατία-Debtocrasy κάθε άλλο παρά ντοκυμανταίρ είναι. Το συγκεκριμένο είδος απαιτεί τεκμηρίωση, εγκυρότητα και οπωσδήποτε αλήθεια. Η ηθελημένη και δηλωμένη παραποίηση της αλήθειας κατατάσσει μια ταινία με τον συγκεκριμένο φορμαλισμό στα mockumentaries, ας πούμε, ψευτο-ντοκυμανταίρ. Οι μισές αλήθειες τα κάνουν σκέτη προπαγάνδα. Το Debtocracy πρόκειται περί αφελούς εθνικολεβέντικης προπαγάνδας, απευθυνόμενης στο θυμικό του μέσου ΠΑΣΟΚου της δεκαετίας του 80, του μέσου οπαδού του ΛΑΟΣ του σήμερα, των πελατών του Λιακόπουλου και των πάσης φύσεως εκπομπών της trash-tv - πέραν βεβαίως των τακτικών πελατών αυτής της μπουρδολόγας ρητορικής, του ΚΚΕ και των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ που τα λέμε, της μισής Ελλάδας – σίγουρη επιτυχία για τον αριστερόφρονα γκαιμπελισμό.

Το Deptocracy ξεκινάει και τελειώνει με πρωτοφανή πολιτική χυδαιότητα. Ο Στρως-Καν παραλληλίζεται με τον δικτάτορα Παπαδόπουλο (πρώτη σκηνή) και ο σημερινός πρωθυπουργός, μετά ένα “Πάμε” ανεβαίνει σκαλοπάτια υπό τον ήχο ελικοπτέρου, παραπέμποντας στην διαφυγή των αποτυχημένων προέδρων της Αργεντινής και του Ισημερινού (τελευταία σκηνή). Προσπαθεί να αποκτήσει πολιτική νομιμοποίηση επιστρατεύοντας διάφορα υπολείμματα της τριτοδρομικής πορείας προς τον σοσιαλισμό, ληγμένα εδώ και είκοσι χρόνια, που μας καλούν να παραδειγματιστούμε από την Τυνησία, την Αίγυπτο (κάποιοι απ’ αυτούς, στην ακμή του τριτοδρομικού σοσιαλισμού, μας καλούσαν να παραδειγματιστούμε από τις ίδιες χώρες, αλλά και από τη Λιβύη, τη Συρία και το Ιράκ, και από κάθε κάθαρμα που έσφαζε ή κρέμαγε πολίτες, αρκεί να δήλωνε αντι-ιμπεριαλιστής) και βέβαια τον Ισημερινό. Αυτοί οι άνθρωποι είναι τόσο ιδεοληπτικοί που είτε για τις ΗΠΑ πρόκειται είτε για τα Νησιά Βανουάτου, την ίδια συνταγή έχουν! Η Ελλάδα θα τους ξεφύγει;

ΕΛΕ, έλε, ελελεύ και Ισημερινός

Δυο λόγια για το τι είναι η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ), την προπαγάνδα της οποίας κάνει η ταινιούλα. Στόχος της ΕΛΕ είναι να αναλύσει κάθε δανειακή σύμβαση και τη διαχείριση των δανείων ώστε να προσδιορίσει κατά πόσον το συσσωρευμένο χρέος είναι απεχθές, δηλαδή, δημιουργήθηκε χωρίς ο λαός να γνωρίζει γιατί, χρησιμοποιήθηκε αντίθετα από τα συμφέροντα του λαού και οι δανειστές γνώριζαν ότι δάνειζαν λαμόγια. Ένα τέτοιο χρέος – άλλος παίρνει τα λεφτά κι άλλος πληρώνει – δεν νομιμοποιείται. Στην Επιτροπή συμμετέχουν διεθνείς προσωπικότητες και οργανισμοί για την αντικειμενικότητα της όλης διαδικασίας.

Επειδή οι εμπλεκόμενοι σε μια σειρά δανειακών συμβάσεων είναι ο δανειζόμενος και οι δανειστές, προφανώς μόνον ο δανειζόμενος μπορεί να φέρει στο τραπέζι το ζήτημα του απεχθούς χρέους – υποτίθεται για να διεκδικήσει δικαίωση από διεθνή δικαστήρια για την άρνησή του να πληρώσει τους δανειστές. Όλα πολύ ωραία, ηθικά και καθαρά! Η προπαγανδιστική ταινιούλα μας λέει ότι αυτό ακριβώς έκαναν οι εθνικώς υπερήφανοι Εκουατοριάνοι και γλύτωσαν από το βραχνά του χρέους. Μας προτρέπουν να κάνουμε το ίδιο στην Ελλάδα. Ας το δούμε.

Η ΕΛΕ του Ισημερινού

Ο Πρόεδρος του Ισημερινού Ραφαέλ Κορρέα, πρώην Υπουργός Οικονομικών, με την ανάληψη της εξουσίας τον Ιανουάριο του 2007 συγκρότησε ΕΛΕ για τα δάνεια της χώρας. Τα ευρήματα της ΕΛΕ δημοσιοποιήθηκαν και “απεδείκνυαν” ότι μεγάλο μέρος του χρέους ήταν απεχθές. Το απεχθές αυτό χρέος, συνολικού ύψους $3.8 δισ (μόνο το πρώτο ελληνικό ομόλογο που λήγει το Μάιο είναι €6.2 δισ), κάτω από 10% του ΑΕΠ, είχε ήδη αναδιαρθρωθεί δύο φορές και είχε συγκεντρωθεί σε τρία ομόλογα λήξεως 2012, 2015 και 2030, όλα υπό τη δικαιοδοσία δικαστηρίων της Πολιτείας της Νέας Υόρκης. Βέβαια, είχαν απομείνει και οι ομολογιούχοι που είχαν αρνηθεί τα κουρέματα, οι οποίοι εισέπρατταν κανονικά τους τόκους τους και το κεφάλαιό τους με τη λήξη των παλαιών ομολόγων.

Μετά την τελευταία αναδιάρθρωση του 2000, το δολλάριο ΗΠΑ έγινε το εθνικό νόμισμα, συγκρατήθηκε ο πληθωρισμός, πήρε μπροστά η οικονομία, το ΑΕΠ μεγάλωνε με ρυθμούς που έφταναν το 8%. Το Δεκέμβρη του 2008, ο Πρόεδρος Κορρέα ανακοίνωσε ότι δεν θα πληρώσει τους τόκους του ομολόγου του 2012 και δεν αναγνωρίζει το χρέος της χώρας αφού το θεωρεί απεχθές, όπως άλλωστε είχε καταλήξει και η ΕΛΕ. Αυτήν την τεράστια αποτελεσματικότητα μιας ΕΛΕ – ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε με το χρέος – προπαγανδίζει το φιλμάκι και αυτό μας συνιστά να κάνουμε ως χώρα.

Το Colpo Grosso

Αυτό που δεν λέει το φιλμάκι είναι ότι η ΕΛΕ του Ισημερινού και τα ευρήματά της δεν είχαν καμιά σχέση με την αντιμετώπιση των απεχθών δανειστών και του χρέους - ήταν για εσωτερική κατανάλωση. Κάτι σαν την καταδίκη των ιμπεριαλιστών στο Σύνταγμα από τον Καζάκο! Τα “ευρήματα” δεν παρουσιάσθηκαν σε κανένα σοβαρό forum, δεν προσκομίσθηκαν σε δικαστήριο ή διαιτησία, δεν χρησιμοποιήθηκαν καν ως απειλή κατά των δανειστών. Η ΕΛΕ, αντίθετα από τις φαντασιώσεις των τριτοδρομικών προπαγανδιστών, δεν είχε καμιά σχέση με το επιθετικό κούρεμα των κακών δανειστών του 2008-2009 το οποίο ήταν ένα colpo grosso, σχεδόν τέλεια εκτελεσμένο από γάτες των αγορών – γάτες με πέταλα Ισημερινού!

Tην ημέρα κήρυξης άρνησης πληρωμών, τα αποθέματα σε ρευστό της κυβέρνησης ήταν διπλάσια του συνόλου της ονομαστικής αξίας του απεχθούς χρέους, το οποίο, λόγω της διεθνούς κρίσης, διαπραγματευόταν περίπου στο 70% της αξίας του. Μόνο τρελός, με τέτοια ρευστότητα, θα προσκόμιζε τα ευρήματα της ΕΛΕ σε δικαστήριο για να αποδείξει το απεχθές του χρέους και να αρνηθεί διαπραγμάτευση για φιλικό διακανονισμό. Η ΕΛΕ του Ισημερινού δεν είχε καμιά σχέση με διεθνή νομιμότητα ή συναλλακτική ηθική. Χρησίμευε μόνο για να γλυτώσει ο Πρόεδρος σε περίπτωση στραβής από τις διαδηλώσεις της κατσαρόλας και την νύκτωρ εκπαραθύρωση.

Μέρος των αποθεματικών χρησιμοποιήθηκε για την αγορά περίπου του 90% των ομολόγων λήξεως 2012 και 2030, με άκρα μυστικότητα, περίπου στο 35% της ονομαστικής αξίας. Οι γάτες Ισημερινού εκμεταλλεύτηκαν τη συγκυρία (από σχεδιασμό ή από τύχη) και σε μια περίοδο που οι πάντες έγραφαν ζημίες πάνω από 20%, πρόσθεσαν άλλο ένα 0.25%. Μικρά τα νούμερα ούτως ή άλλως, είχαν και το ρευστό για να εκτελέσουν! Τα ομόλογα λήξεως 2015 δεν κουρεύτηκαν. Ίσως οι εδώδιμοι προπαγανδιστές να γνωρίζουν αν η ΕΛΕ αποφάνθηκε ότι τα συγκεκριμένα ομόλογα είναι ηθικά και δεν σχετίζονται με απεχθές χρέος. Απ’ την άλλη, ίσως κάποιος τους σφυρίξει ότι η κατανομή των κατόχων ήταν τέτοια ώστε η κατάληξη σε κάποιο δικαστήριο να είναι πολύ πιθανή.

Η άρνηση πληρωμών δεν είχε τίποτε να κάνει με την κατάδειξη του απεχθούς του χρέους. Ακόμη και σήμερα, όσοι από τους ομολογιούχους δεν πούλησαν πληρώνονται κανονικά τους τόκους. Όχι μόνο αυτοί, αλλά και όσοι είχαν αρνηθεί να συμμετάσχουν στο προηγούμενο κούρεμα του 2000. Προκειμένου να αποφευχθεί η παράσταση σε δικαστήριο, οι Εκουατοριάνοι πληρώνουν κανονικά όλους όσοι δεν έστερξαν να δεχθούν το αποτέλεσμα της ΕΛΕ. Ας επεκτείνω τα λεγόμενα του Γάλλου τριτοδρομικού στην ταινία: “Είναι ανήθικο να πληρώνεις ανήθικο χρέος, αρκεί να βαφτίζουμε εμείς το τι είναι ηθικό και τι ανήθικο.”

Το όλο παιχνίδι βασίστηκε στη σιγουριά της επόμενης μέρας. Πέραν του ρευστού που επέτρεψε τους χειρισμούς, το έλλειμμα ήταν κάπου 2%, τα έσοδα από τις εξαγωγές πετρελαίου εγγυημένα, τα ψάρια και οι γαρίδες του Ειρηνικού στη θάλασσά τους, οι μπανανιές στις φάρμες και το τραπεζικό σύστημα με ανοσία λόγω της μηδενικής έκθεσης σε δημόσιο χρέος μιας και για πολλά χρόνια δεν είχε γίνει έκδοση ομολόγων.

Και η αχλάδα Ισημερινού, πίσω έχει την ουρά

Τα παραπάνω είναι η άλλη μισή αλήθεια που οι κατά φαντασίαν αριστεροί, απολύτως ανεύθυνοι προπαγανδιστές αποφεύγουν. Όπως αποφεύγουν να πουν τι έγινε μετά. Από ανάπτυξη 7.2% το 2008, ύφεση -0.4% το 2009, για να ξαναγυρίσει στο 3.7% το 2010 (περί τον επίσημο πληθωρισμό, ο οποίος λόγω δολλαρίου δεν μπορεί να ξεφύγει). Η εσωτερική τραπεζική πίστη είναι σε κακή κατάσταση με βασικό επιτόκιο περί το 20%. Ακόμη και σήμερα οι αγορές είναι κλειστές για τον Ισημερινό. Παρά τα αυξημένα έσοδα από το πετρέλαιο, το δημόσιο χρέος (ηθικό πια μιας και η ΕΛΕ τους απήλλαξε από το ανήθικο) ανέβηκε στα $14 δισ (24% του ΑΕΠ) και χρηματοδοτείται από το Αναπτυξιακό Ταμείο των Άνδεων και την Δια-αμερικανική Αναπτυξιακή Τράπεζα (άλλος ένας χρειάζεται για να υπάρξει Τρόικα!). Δεδομένου ότι και αυτή η πηγή χρηματοδότησης κλείνει, ο Κορρέα δήλωσε το Νοέμβρη ότι θα στραφεί σε “φιλικές χώρες όπως η Βενεζουέλα, το Ιράν, η Κίνα και η Ρωσία”. Μόλις οι αγορές πληροφορήθηκαν ότι το ρευστό του Κορρέα αγοράζει ομόλογα, έστειλαν το μη κουρεμένο, μη απεχθές χρέος που λήγει το 2015 από το 68% στο 95%, περιμένοντας να περάσουν οι λατινοαμερικάνοι φίλοι από το ταμείο. Όλοι προβλέπουν νέα χρεοκοπία, κατά πάσα βεβαιότητα εντός του 2011, παρά το ότι το έλλειμμα αναμένεται κάτω του 2%. Άντε τώρα να κουρέψεις τους Περουβιάνους και Βολιβιάνους με ηθικό τρόπο ή να ισχυρισθείς ότι το ηθικό χρέος του 2008 έγινε απεχθές το 2011!

Στην ιστορία των πολλών χρεοκοπιών της περιοχής, ο Κορρέα είναι ο μόνος κυβερνήτης Λατινοαμερικανικής χώρας ο οποίος δεν εκπαραθυρώθηκε ή παραιτήθηκε εντός ολίγων ημερών μετά τη χρεοκοπία. Μόνο σ’ αυτό χρησίμευσε η ΕΛΕ! Αν βγαίνει κάποιο δίδαγμα από την περίπτωση του Ισημερινού, αυτό είναι ότι όποιος ξέρει να χειριστεί τις αγορές, μπορεί να το κάνει και προς όφελος της χώρας του. Οι τακτικισμοί και οι περίτεχνοι χειρισμοί μπορεί να οδηγούν σε κάποιες νίκες, δεν φθάνουν όμως για να λυθεί το πρόβλημα. Η εξέλιξη μετά από δύο μόλις χρόνια, δυστυχώς επιβεβαιώνει τη λαϊκή ρήση περί την αχλάδα που έχει πίσω την ουρά. Κι αυτό το κρύβει επιμελώς η προπαγανδιστική ταινιούλα.

Ο λαϊκισμός και οι περίτεχνες κινήσεις στις αγορές, κατέληξαν να στείλουν μια χώρα από θέση ισχύος σε ενδεχόμενη φιλική διαπραγμάτευση (λόγω της υψηλής ρευστότητας σε περίοδο κρίσης), στο όραμα της σωτηρίας από τον Αχμαντινετζάντ και τον Πούτιν, με την πλάτη στον τοίχο! Η ΕΛΕ δεν ήταν τίποτε άλλο παρά το άλλοθι του λαϊκισμού.

ΕΛΕ, Ισημερινός και Ελλάδα

Οι αφελείς ή πονηροί προπαγανδιστές που μας καλούν να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Ισημερινού, προφανώς λένε ανοησίες. Η Ελλάδα του 2011, καλώς ή κακώς θεωρούμενη ανεπτυγμένη, δεν έχει καμία σχέση με τον, εσαεί αναδυόμενο, Ισημερινό του 2008. Το αδιαμφισβήτητο είναι ότι στην κυβέρνησή μας δεν υπάρχουν γάτες. Πέραν αυτού, η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική: τα νούμερά μας είναι αστρονομικά (κάπου 150 φορές το εξωτερικό χρέος του Ισημερινού του 2008), το έλλειμμα μας 10.5% (έναντι 2%), οι δανειστές μας δεν είναι τα hedge funds των αναδυόμενων αγορών που έχουν συνηθίσει να καταγράφουν ζημίες για το τεράστιο επιτόκιο που απολαμβάνουν, εκτός από τον τουρισμό (μιας και η ναυτιλία δεν τα πάει και πολύ καλά) δεν υπάρχει σοβαρή πηγή εσόδων από εξαγωγές, οι τράπεζές μας, φορτωμένες ελληνικά ομόλογα, είναι στον αναπνευστήρα της ΕΚΤ, η συμμετοχή μας στην ΕΕ και την ΟΝΕ κάνει απαγορευτική κάθε σκέψη “επιθετικού κουρέματος”, δεν μπορεί κανείς να φαντασθεί πώς θα είναι η επόμενη μέρα και βέβαια τα ίδια αποθεματικά για όποιον ελιγμό απλώς δεν υπάρχουν. Ας προσθέσω και την μικρή λεπτομέρεια ότι κάπου €60 δισ της Τρόικα έχουν ήδη προσημειώσει ισόποση (σε αξίες μετά το κούρεμα) δημόσια περιουσία με δικαιοδοσία βρετανικών δικαστηρίων.

Και η εγκυρότητα;

Το κείμενο αυτό γράφεται από αγανάκτηση για την πρόσκληση του ΑΠΘ. Οι προπαγανδιστές έχουν κάθε δικαίωμα να λένε ό,τι τους κατέβει, να μοντάρουν όπως γουστάρουν το υλικό τους, να απομονώνουν φράσεις ακροδεξιών αμερικανών πολιτικών για να στηρίξουν το σκοπό τους, να πλασάρουν τα ληγμένα του σοσιαλισμού για φρέσκα. Ο επιστημονικός υπεύθυνος (υπήρχε και τέτοιος για να κρυφτεί η μισή αλήθεια!) και οι συμμετασχόντες, σοβαροφανείς κενολόγοι, την προσωπική τους υπόληψη και πολιτική ή επαγγελματική αξιοπιστία διακινδυνεύουν. Η ΑΔΕΔΥ σιγά μη και δεν ήταν συμπαραγωγός! Τέτοιες κουτοπονηριές χρειάζονται σφραγίδα εγκυρότητας από “ειδήμονες” για να ελκύσουν τους τηλεθεατές των πρωινάδικων και των περιθωριακών εκπομπών. Η εγκυρότητα από τους ειδικούς ή υποκλέπτεται (όπως στην περίπτωση του Χρηματιστηρίου, που η άδεια για λήψη πλάνων γίνεται γενικές ευχαριστίες εφ’ όλης της ύλης – αμέσως μετά το πλάνο του διαφεύγοντος με ελικόπτερο πρωθυπουργού) ή γίνεται αντικείμενο ανταλλαγής υποστήριξης μεταξύ λαϊκιστών (όπως στην περίπτωση του ΑΠΘ).

Τι δουλειά έχει το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της χώρας που στόχο έχει την “έγκυρη ενημέρωση της κοινωνίας” να δανείζει εγκυρότητα, σε ψευτο-ντοκυμανταίρ που σερβίρει μισές αλήθειες ως πρόταση για εθνική πολιτική; Να θέτει υπό τη φιλόξενη σκέπη του πολιτικές χυδαιότητες; Υπάρχει βέβαια και το ζήτημα της ελευθερίας διακίνησης ιδεών. Είναι όμως εντελώς διαφορετικό ζήτημα η προβολή ακόμη και προπαγανδιστικού υλικού σε κάποια αίθουσα του ιδρύματος από την πρόσκληση με πρωτοβουλία των αρχών και βαφτίσια ως έγκυρη ενημέρωση στην κολυμβήθρα της Αίθουσας Τελετών. Το κλειδί είναι η, αχρείαστη στην πρόσκληση, φράση “με πρωτοβουλία της Πρυτανείας”. Τράμπες μεταξύ λαϊκιστών!