Ένα σχόλιο διαφορετικό από τα άλλα - Μια ιστορία ζωής

Στην ανάρτηση σχετικά με τα χρήματα που χρειάζονταν για τα φάρμακα του Ρήγα, ο οποίος πριν λίγες μέρες υπέκυψε στα τραύματά του, λάβαμε ένα σχόλιο, αρκετά διαφορετικό από τα άλλα.

Η αναγνώστρια που μας το έστειλε μοιράζεται την προσωπική της ιστορία και εμείς θεωρούμε ότι αυτό το σχόλιο, που είναι διαφορετικό χρειάζεται να το διαβάσουν όλοι όσοι επισκέπτονται το blog.

Γι' αυτό το παραθέτουμε, αφού το ξαναγράψαμε (χωρίς να αλλάξουμε τίποτα), ώστε να γίνει διαβαστεί εύκολα. Γιατί αξίζει να διαβαστεί:

Καλημέρα σε όλους εσάς τους παραπάνω φιλόζωους και μη. Θα ήθελα να σας πω λίγο από την δικιά μου ιστορία. 

Είμαι παιδί μιας πρώην καλά οικονομικά οικογένειας που μας κακοποιούσε όλους ο πατέρας μας με κάθε τρόπο. Η μητέρα μου έτρωγε ένα καράβι ξύλο. Όσο για μένα, αν εξαιρέσουμε τα καψίματα, τα κοψίματα, ξύλο και βασανιστήρια, συν όλες τις άλλες μορφές κακοποίησης.

Τα χρόνια μου αυτά παρακάλεσα τους συγγενείς μου, τους δάσκαλούς μου, φίλους, γείτονες και όποιον μπορούσε να με βοηθήσει, να με σώσει, να με πάρει από αυτήν την κατάσταση.

Όλοι λέγανε το καημένο και μετά γύριζαν την πλάτη και έφευγαν.

Συνάντησα άπειρους σαν τον παραπάνω άγνωστο που προτιμάει να δώσει την βοήθεια στα ορφανά κτλ. και που εγώ θα ορκιζόμουνα ότι δεν έχει βοηθήσει κανέναν στην μικρή μίζερη ζωή του, γιατί εμένα μου τα πήραν κάποτε όλα και έμαθα να δίνω και στους ανθρώπους και στα ζώα.

Έζησα πολλά χρόνια στο εξωτερικό και σπούδασα παιδαγωγός και αυτό που έμαθα ήταν να ξεχωρίζω τους καλούς από τους κακούς και υπάρχει ένας απλός κανόνας: Ο καλός ποτέ δεν θα ξεστομίσει "μην δώσεις, μην βοηθήσεις" είτε για ανθρώπους είτε για ζώα. Να μάθετε όταν οι άνθρωποι βοηθάνε να μην είστε αρνητικοί, γιατί μπορεί μια μέρα να ξυπνήσετε στην άκρη του δρόμου και ο μόνος που να δεχτεί να σας ζεστάνει να είναι ένας σκύλος.

Κάποτε στην ηλικία των 12 χρονών, έφυγα μια νύχτα και αφού με χτύπαγε ο αξιότιμος πατέρας μου για τόσες ώρες, κατέληξα να κοιμάμαι στον δρόμο, σε μια γωνιά, παγωμένη από το κρύο και την βροχή.

Οι μόνοι που ήρθαν να με ζεστάνουν ήταν κάτι σκύλοι σαν τον Ρήγα.

Από τότε όποιον Ρήγα βρω, τον φροντίζω, γιατί μπορεί αύριο να μου σώσει και εμένα και εμένα το παιδί ή να σώσει το δικό σου. Η αγάπη και η φροντίδα είναι κάτι που όσο και αν δίνεις ποτέ δεν τελειώνει. Το λέει κάποιος άνθρωπος που το στερήθηκε σε όλα του τα παιδικά χρόνια. Και παρεμπιπτόντως, μέσα στα χρόνια που ήμουν φιλόσκυλη, βρήκα και πολλούς ανθρώπους που βοήθησα μέσα από αυτό.

Εύχομαι στους ανθρώπους που κατηγορούν τους φιλόζωους να τους συμβεί ακριβώς αυτό που πρέπει στην ζωή τους για να μπορέσει να τους ξυπνήσει την ανθρωπιά μέσα τους. Καλή σας μέρα, από έναν άνθρωπο λίγο κατώτερο από εσάς τους πολύ ανώτερους.


Αναγνώστρια