Μεγάλη συνέντευξη Φάκου - Καπνίση στο Musicheaven

Μεγάλη συνέντευξη στο site musicheaven.gr έδωσαν οι Δημήτρης Φάκος και Γιώργος Καπνίσης. Μάλιστα η συνέντευξη έγινε σε μαγαζί του Μοσχάτου, όπως αναφέρεται στο κείμενο:

Για να διαβάσετε όλη τη συνέντευξη, κάντε κλικ στο "Διαβάστε Περισσότερα" στο τέλος της ανάρτησης.

Ένα καυτό μεσημέρι στο Μοσχάτο, βρήκαμε όαση το μεζεδοπωλείο Οινοθόη και εν μέσω ούζου και χταποδιού ευχηθήκαμε καλό καλοκαίρι μέσα από μια καλοκαιρινή συζήτηση.

Πριν βρεθούμε μεταξύ κατεργαρέων, έχουμε δυο διαφορετικές μουσικές πορείες.Τι έχει προηγηθεί πριν συναντηθούν οι δρόμοι σας;

Δήμητρης: Οι πορείες μας είναι παρόμοιες, έχοντας ξεκινήσει και οι 2 από ροκ συγκροτήματα, εγώ με τους Ζαρατούστρα και ο Γιώργος με τα Αναμμένα Τσιγάρα. Απλά δεν έτυχε να βρεθούμε σε κοινό συναυλιακό χώρο και σε κοινή παρέα για να ανταλλάξουμε απόψεις και να καταλάβουμε ότι το υφός του ενός συμπληρώνει του άλλου σαν παζλ. Γιώργος: Μετά από αυτή την περίοδο και έχοντας ήδη γράψει τραγούδια για μας, αλλά και για άλλους καλλιτέχνες, προέκυψαν οι δικές μας προσωπικές δουλειές. Η «Αιτία για Αλητεία» του Δημήτρη και «Η Κυρά του Χορού» για μένα, την οποία πέρυσι ακούσατε και στο 2ο Διαγωνισμό Τραγουδιού MusicHeaven και στη συνέχεια πήρε το 2ο Βραβείο στους Μουσικούς Αγώνες της Κέρκυρας. Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα και τελικά βρεθήκαμε να παίζουμε μαζί τέλη του 2010 στην Αρχιτεκτονική για πρώτη φορά, όπου μας έφερε κοντά ένας μουσικός και κοινός μας φίλος, ο Τόλης Λυμπερόπουλος. Δήμητρης: Με ένα μαγικό τρόπο δέσαμε αμέσως και γίναμε ομάδα. Έχουμε ανάγκη να είμαστε σε ομάδες σε πολλούς τομείς της ζωής μας γιατί «η ισχύς εν τη ενώσει». Μέσα στην επόμενη 3ετία είμαι σίγουρος ότι θα δούμε πολλά νέα συγκροτήματα.

Μιλώντας για συγκροτήματα, πιστεύετε ότι τα δικά σας έκαναν τον κύκλο τους και έφτασε η ώρα να προχωρήσετε ξεχωριστά;

Γιώργος: Ως αρχή της πορείας μας, τα συγκροτήματά μας ήταν τα σκαλοπάτια που έπρεπε να περπατήσουμε για να μπορέσουμε κι εμείς να ακολουθήσουμε αυτό το μονοπάτι. Επειδή ξεκινήσαμε ως παιδιά να παίζουμε μουσική, δεν μπορούσαν στη συνέχεια να ακολουθήσουν όλοι τα συγκεκριμένα όνειρα, οπότε η ζωή εκ των πραγμάτων έφερε να ολοκληρώσει τον κύκλο της περιόδου των συγκροτημάτων. Δημήτρης: Όταν σχηματίστηκαν τα δικά μας συγκροτήματα ήταν η εποχή που είχε ήδη ανθίσει το ελληνόφωνο ροκ από την πλευρά του Βορρά. Η εξάπλωση και προώθηση όλων των μεγάλων συγκροτημάτων ήταν λογικό τότε να «καπελώσει» την προσπάθεια νέων σχημάτων με κάποιο κοινωνικοπολιτικό ή ψυχεδελικό στίχο και δεν υπήρχε χώρος γι’αυτά να αναπνεύσουν εύκολα για να βγουν προς τα έξω. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι τα σχήματα αυτά δεν έκαναν σοβαρά την προσπάθειά τους. Κάναμε δουλειές προσεγμένες και υπήρχε κόσμος που ακολουθούσε τα συγκροτήματα. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι βάλαμε ένα λιθαράκι σ’αυτό που λέγεται ελληνικό ροκ. Συγκινούμαι πολύ όταν έρχεται κόσμος στις συναυλίες που κάνουμε με το Γιώργο και μου μιλάει για τους Ζαρατούστρα. Θυμούνται τα πρώτα μας βήματα σαν Ζαρατούστρα, αλλά και πράγματα τα οποία εγώ τα έχω ξεχάσει. Γιώργος: Είναι πραγματικά φανταστικό αυτό το πράγμα, σε κάνει να νιώθεις δέος. Δε θα ξεχάσω που ήμασταν σε ένα στούντιο για να κάνουμε κάτι για την Ελένη Δήμου κι έρχεται ένας κιθαρίστας λέγοντάς μου ότι θυμάται το τραγούδι «Της Γωνίας το Μπαρ», το οποίο είχε κυκλοφορήσει η Wipe Out σε μια συλλογή και συμμετείχαμε ως Αναμμένα Τσιγάρα. Μου ζήτησε το κομμάτι και του έδωσα το τελευταίο cd που είχα από τότε, έχοντας συγκινηθεί κι εγώ.

Πότε και με ποια αφορμή αποφασίσατε να πείτε ότι ξεκινάτε να ασχοληθείτε με τη μουσική επαγγελματικά;

Δημήτρης: Εγώ δεν το έχω συνειδητοποιήσει αυτό ακόμα. Δεν πιστεύω ότι θα είναι ποτέ έτσι για μένα. Προσπαθώ να μη χάσει το ρομαντισμό του το θέμα και αυτό που λέμε «πάμε για να γουστάρουμε». Ακροβατώ σε δυο κόσμους που προσπαθώ να τους ισορροπώ. Η καθημερινή ζωή μου είναι λίγο πιο underground απ’ότι όταν δουλεύω. Ξαφνικά μπορεί να με δεις αραχτό σε μια παραλία να πίνουμε μπύρες με φίλους και το βράδυ να είμαι σε ένα στούντιο με το Ρουβά να δουλεύουμε ένα κομμάτι. Έχει τη δική του γοητεία να ζεις ανάμεσα σε δυο διαφορετικές σκηνές από τρόπο έκφρασης και συμπεριφοράς και να παραμένεις ο εαυτός σου. Ποτέ δεν έχω νιώσει επαγγελματίας για το δημιούργημά μου, αλλά νιώθω επαγγελματίας για τη συναλλαγή αυτού. Γιώργος: Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα. Κι έχω ένα χρονολογικό σήμαντρο που έχω βάλει από τη στιγμή που σταμάτησε το συγκρότημα να υφίσταται κι άρχισαν να με ζητούν σε μουσικές σκηνές να παίζω επαγγελματικά. Θυμάμαι τότε τη Φωτεινή Σαββατιανού με την οποία έκανα τις πρώτες μου παραστάσεις στο Σταυρό του Νότου και στη συνέχεια προέκυψαν οι συνεργασίες με το Λάκη Παπαδόπουλο και το μαέστρο Γιώργο Παγιάτη, το Γιώργο Δημητριάδη, την Ελένη Δήμου και τον Άκη Γκολφίδη που ήταν καθηγητής μου στην ηχοληψία. Νιώθω ακόμα αυτό το ελαφρό μούδιασμα, όταν βγαίνεις στη σκηνή κουβαλώντας μαζί σου το άγχος, το οποίο είναι ευτύχημα, γιατί αν το χάσεις γίνεσαι στυγνός επαγγελματίας και χάνεις την παραγωγικότητά σου.

Μια και μιλάμε για αφορμές να μιλήσουμε και για μια "Αιτία για Αλητεία". Πρώτος προσωπικός δίσκος του Δημήτρη. Τι συναισθήματα σου δημιουργεί η επίτευξη του πρώτου προσωπικού δίσκου;

O Δημήτρης Φάκος

Δημήτρης: H «Αιτία για Αλητεία» είναι για μένα μια ποικιλία τραγουδιών. Δεν μπορώ να δώσω συγκεκριμένο στυλ ή ταυτότητα, αλλά αυτό που ισοσκελίζει τη δουλειά αυτή είναι ο τρόπος που ερμηνεύω τα συγκεκριμένα τραγούδια. Τα μάζεψα με πολύ κόπο από το 2003 μέχρι το 2008 κατόπιν πολλής σκέψης και εξονυχιστικής έρευνας. Να σου πω την αλήθεια ένιωσα μόνος όταν βγήκε ο δίσκος, γιατί δεν είχα κάποιον όπως παλιά να ακούσουμε το αποτέλεσμα και να μοιραστώ τη χαρά μου. Παρόλα αυτά ο δίσκος αυτός είναι το έναυσμα να μου δώσει το επόμενο βήμα και αποτελεί αναζήτηση εσωτερική. Είναι ταξίδι και το ταξίδι το αγαπάμε. Είχα βέβαια και ανθρώπους που με στήριξαν άμεσα σε αυτή τη δουλειά και συμμετείχαν, όπως οι Stavento τους οποίους τους θεωρώ από τους πιο αξιοπρεπείς στη hip hop σκηνή, και τη Δόμνα Κουντούρη, η οποία δεν έχει καμία σχέση ως άνθρωπος με το ύφος του reality παιχνιδιού που συμμετείχε στο παρελθόν. Επιπλέον, να σημειώσω το Μιχάλη Σκαράκη, από τους Εκτός Μάχης, που επιμελήθηκε την παραγωγή, τον Αποστόλη Λυμπερόπουλο που αναφέραμε και πριν, ο οποίος έχει ενορχηστρώσει 3 τραγούδια

Τι διαφορές θα συναντήσουμε ηχητικά από τους Ζαρατούστρα;

Δημήτρης: Θα συναντήσουμε πλέον πιο ξεκάθαρο ροκ ήχο. Οι Ζαρατούστρα δεν ήταν τόσο
πειραματικοί στην επιλογή των τραγουδιών, όσο είμαι στην «Αιτία για Αλητεία». Ήταν πειραματικοί στον τρόπο ενορχήστρωσης των τραγουδιών και στους ήχους που χρησιμοποίησαν. Ήταν πιο progressive συγκρότημα ως παραγωγή. Μην ξεχνάμε ότι στα πλαίσια ενός συγκροτήματος, κάθε μέλος θέλει να βάλει το προσωπικό του στυλ στα τραγούδια. Εδώ λοιπόν, επωμίζομαι όλο το βάρος και ο ήχος είναι πιο ξεκάθαρος.

Κι ενώ ψάχνουμε αιτία για αλητεία, "Η Κυρά του Χορού" ξενυχτάει αλλού. Πρώτος προσωπικός δίσκος και για το Γιώργο. Ποιες αντικειμενικές δυσκολίες υπάρχουν σήμερα για έναν νέο καλλιτέχνη να πραγμοτοποιήσει το όνειρο του πρώτου του δίσκου;

Γιώργος: Τα πράγματα σίγουρα δεν είναι εύκολα. Δε σημαίνει όμως ότι δεν είναι και πιο εύκολα απ’ότι ήταν την προηγούμενη δεκαετία. Αυτή τη στιγμή, καλώς ή κακώς, το ίντερνετ έχει ανθίσει, οι άνθρωποι που ασχολούνται με το διαδίκτυο μπορούν να περάσουν πέντε πράγματα στην απέναντι όχθη, που είναι οι ακροατές. Το θέμα είναι η παραγωγή, πώς δηλαδή θα μπορέσεις να τα έχεις σε ένα ηχογράφημα που να στέκει, ώστε να το περάσεις αξιοπρεπώς στο κοινό ακόμα και χωρίς τη βοήθεια δισκογραφικών εταιρειών. Σίγουρα, οι αντικειμενικές δυσκολίες είναι περισσότερες, τώρα που οι δισκογραφικές εταιρείες  και το κομμάτι εκείνο της παραγωγής δίσκων κατάφερε κι έβγαλε τα μάτια του λειτουργώντας απερίσκεπτα και ξοδεύοντας λεφτά χωρίς λόγο. Τότε οι πολυεθνικές στις οποίες ανήκαν αυτές οι εταιρείες, χρηματοδοτούσαν αβλεπί την ελληνική μουσική βιομηχανία, μέχρι που φτάνει η στιγμή και ρωτούν τις εταιρείες για το πού πάνε τα χρήματα που τους στέλνουν. Οι εταιρείες δεν είχαν να χρηματοδοτήσουν τίποτα τη στιγμή που τα κονδύλια αυτά σταμάτησαν. Είχα την τύχη, η Κυρά του Χορού να ηχογραφηθεί εξ ολοκλήρου με το δικό μου εξοπλισμό, στο δικό μου studio, έτσι δεν κρεμάστηκα από κάποιου άλλου την ανάγκη. Με μεγάλη μου τιμή, ήρθαν μουσικοί-συνεργάτες που δουλεύουμε μαζί στα σχήματα όλον αυτόν τον καιρό και παίξανε αφιλοκερδώς. Αυτό που χρειάστηκε μετά ήταν μια κοπή του cd. Έδειξε το ενδιαφέρον ο Άκης Γλκολφίδης, έκανε φιλικά τις μίξεις στις δικές του εγκαταστάσεις και τελικά η δουλειά κυκλοφόρησε μέσω του Μουσικού Ταχυδρομείου, για μένα η καλύτερη εταιρεία διανομής αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, η οποία απλά δεν έχει ακόμα ασχοληθεί με το μάρκετινγκ. Αν είναι να πάει κάτι παραπέρα, θα βρει το δρόμο του και θα το κάνει, το πιστεύω. Ο καθένας πορεύεται με τα δικά του όπλα.

Το cd βρίσκεται στο stand ενός δισκοπωλείου, ανάμεσα σε άλλες 20 νέες κυκλοφορίες. Πες μου τα στοιχεία που το ξεχωρίζουν για να κινήσει το ενδιαφέρον κάποιου και να το ακούσει.
Γιώργος: Αν θέλει να ακούσει πράγματα αληθινά, όπως τα ακούω εγώ μέσα απ’την ψυχή μου και τα οποία πιστεύω ότι τον αφορούν, θα του πρότεινα να έπαιρνε αυτό το δισκάκι. Επειδή όμως περνάμε δύσκολες εποχές, αν δεν έχει λεφτά θα του πω να πάει να το κατεβάσει από το ίντερνετ και να ησυχάσει. Δήμητρης: Έτσι σκεφτόμαστε να κάνουμε τον κοινό μας δίσκο, Μεταξύ Κατεργαρέων. Όποιος θέλει να το κατεβάζει από το ίντερνετ και από κει και πέρα να κόψουμε και 500 συλλεκτικά αντίτυπα σε βινύλιο. Γιώργος: Ήταν μια απόφασή μας να μην ξανακυκλοφορήσουμε δουλειά μας σε cd. Ο ψηφιακός ήχος μπορεί να βρεθεί οπουδήποτε, άρα δεν υπάρχει λόγος να τον πουλήσουμε στον κόσμο.

Φτάνει λοιπόν η στιγμή που η "αλητεία" συναντά την "κυρά" και οι δρόμοι εφάπτονται. Πώς προέκυψε η ιδέα αυτής της συνεργασίας;

Δημήτρης: Η ιδέα προέκυψε μετά τα κοινά μας Live στην Αρχιτεκτονική και από τις κοινές προσωπικές μας αναζητήσεις. Ήταν μια φυσική εξέλιξη και των δύο, που κατέληξε στη δημιουργία μιας γερής φιλίας και κατόπιν συνεργασίας. Επειδή βέβαια η υγιής συνεργασία βασίζεται στην ελευθερία, παράλληλα τρέχουν τα project του καθενός ξεχωριστά, όπως για παράδειγμα να γράφω τραγούδια για άλλους ή να συμμετέχει ο Γιώργος σε κάποιο live μαζί με άλλους καλλιτέχνες.

Ήδη είστε στο στούντιο και ηχογραφείτε ένα δίσκο από κοινού. Πρόκειται για ένα και μόνο project ή στο εξής θα αποτελείτε καλλιτεχνικό ντουέτο;

Δημήτρης: Το σκεπτικό που έχουμε ξεκινάει από το να μην είναι περιστασιακό το δίδυμο Μεταξύ Κατεργαρέων. Γεννήθηκε για να αποκτήσει μια εμβέλεια και κίνηση στο χώρο. Θα το συνεχίσουμε όσο θέλουμε και μπορούμε και αν κάποια στιγμή πούμε ότι πρέπει να σταματήσει, θα το διακόψουμε τίμια και με το χέρι στην καρδιά. Αλλά είναι σε πολύ πρώιμο στάδιο για να μιλάει κανείς για το πόσο θα κρατήσει. Γιώργος: Και αν διαλυθούμε, θα κάνουμε στην πορεία χιλιάδες reunion (γέλια).

Ο Γιώργος Καπνίσης

Τι θα ακούσουμε στον κοινό σας δίσκο;

Δημήτρης: Θα υπάρχουν κάποιες διασκευές στο ύφος των «Μεταξύ Κατεργαρέων», το οποίο μπορείς να καταλάβεις ακούγοντας το πρώτο single «Παρτίδες» του Μανώλη Χιώτη. Επίσης θα ακουστούν 2-3 προσωπικά μας τραγούδια, τα οποία θα είναι μεταξύ μας ανταλλαγές. Ένα τραγούδι δικό μου που θα το πει ο Γιώργος, ένα τραγούδι που θα έχω γράψει τη μουσική και ο Γιώργος τους στίχους και θα το πω εγώ, αλλά και ένα τραγούδι που θα έχω γράψει παρέα με το Γιώργο και θα το πει ένας άλλος τραγουδιστής ή μια άλλη τραγουδίστρια. Είμαστε διασκευαστές, αλλά θέλουμε να περάσουμε και το μήνυμα ότι πάνω απ’όλα είμαστε δημιουργοί.



Ποιες μουσικές συνεργασίες σας θυμάστε έντονα μέχρι τώρα;

Δημήτρης: Επειδή ήμασταν μια τυχερή γενιά και τα συγκροτήματά μας βρέθηκαν ανάμεσα σε σημαντικά συγκροτήματα που μεσουρανούσαν, θυμάμαι τους Magic De Spell, Ενδελέχεια, Αχαιούς, Σπυριδούλα, Love in Sadness, Motivo 4, Ονειροπαγίδα, Γιώργος Τσίγκος & Μαύροι Κύκλοι. Συναντιόμασταν στα live του ραδιοφωνικού σταθμού ΑΤΛΑΝΤΙΣ, που νιώθαμε σαν μικρογραφία Woodstock. Αργότερα μόνος μου, οι συνεργασίες ήταν κυρίως στιχουργικές και συνθετικές, ενώ τραγουδιστικά θυμάμαι τις συνεργασίες μου με τη Σοφία Βόσου, τη Δόμνα Κουντούρη και το Νίκο Μίχα. Μετά συνέχισα με το Γιώργο. Γιώργος: Αυτή είναι και η αρχή του τέλους σου (γέλια). Για μένα, συνεργάτης που έχουμε κάτσει πολλά χρόνια μαζί και ήταν σχολείο για μένα είναι ο Λάκης Παπαδόπουλος. Είναι ένας άνθρωπος απερίγραπτος και ζεις ένα σχολείο μαζί του που δε θα το τελειώσεις ποτέ, δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει. Είναι μεγάλος καλλιτέχνης και παιδί μαζί, με ό,τι μπορεί να κουβαλάει ένα παιδί μέσα του, ακόμα και την ανασφάλεια. Ποτέ δεν καβάλησε το καλάμι, αυτός που βρίσκεται από κάτω από τη σκηνή θεωρεί ότι είναι κριτής του και γι’αυτόν πρέπει να είναι σωστός εκεί πάνω, οπότε τον τιμά με κάθε τρόπο. Από κει και πέρα, ένας άνθρωπος ο οποίος είναι δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια είναι ο μαέστρος Γιώργος Παγιάτης, τον οποίο γνωρίζετε μέσα από τις ενορχηστρώσεις του δίπλα στο Μάριο Τόκα. Συναντηθήκαμε κάνοντας μια συναυλία με το Γιάννη Γιοκαρίνη στην ιδιαίτερη πατρίδα και των δύο, την Κέρκυρα, και στη συνέχεια προέκυψε δισκογραφική συνεργασία με το Γιώργο. Ήδη ετοιμάσαμε κάποια τραγούδια για ένα νέο παιδί που ξεκινά από την Κύπρο, τον Ανδρόνικο, μαζί επίσης με το Γιάννη Σπανό και τον Κώστα Χατζή.

Πολύ πρόσφατα βέβαια είχατε μια άκρως ενδιαφέρουσα πολυσυνεργασία για διαφορετικό σκοπό.

Γιώργος: Η «ΦΛΟΓΑ» είναι ένας σύλλογος γονέων για παιδιά που πάσχουν από νεοπλασματικές ασθένιες, όπως καρκίνο και λευχαιμία. Ένα μέλος του διοικητικού συμβουλίου, ο Μπάμπης Κεραηλίδης, πατέρας παιδιού που μάχεται αυτή τη στιγμή, μας ανέθεσε ένα τραγούδι, οι στίχοι του οποίου ανήκουν σε ένα παιδί το οποίο έχασε τη μάχη και μας βλέπει από τη γειτονιά των αγγέλων, το Χαρίλαο Ψυχογιό και η μουσική ανήκει σε έναν καλό φίλο του Χαρίλαου, στο Λεωνίδα Συκοβάρη από τη Χαλκίδα. Το τραγούδι με τον τίτλο «ΔΩΣ ΜΟΥ ΦΩΤΙΑ» ενορχηστρώσαμε για να το έχει η ΦΛΟΓΑ για τους επικοινωνιακούς της σκοπούς και να προωθεί το έργο της, που είναι πάρα πολύ σημαντικό. Ακούγοντας τους συγκεκριμένους στίχους, θα απορήσει κανείς πώς ένα 14χρονο παιδί μπόρεσε και τους έγραψε και την ένταση που βγαίνει μέσα από αυτούς. Μπορώ ίσως να το εξηγήσω ότι βλέποντας το τέλος, το μυαλό σου λειτουργεί τελείως διαφορετικά και είναι κρίμα να μη ζούμε την κάθε στιγμή, εμείς τουλάχιστον που έχουμε την υγεία μας, χωρίς να θεωρούμε ότι είναι η τελευταία. Δημήτρης: Είμαι πολύ λυπημένος για τους καλλιτέχνες που δεν ανταποκρίθηκαν στην πρόσκλησή μας να συμμετέχουν στην ηχογράφηση του τραγουδιού και πάρα πολύ χαρούμενος για τους καλλιτέχνες που τελικά συμμετείχαν. Γιώργος: Στο τραγούδι τελικά συμμετέχουν όχι μόνο τραγουδιστές, αλλά και ηθοποιοί και αθλητές. Ηχογραφήθηκε μέσα Ιουνίου στο δικό μας studio παραγωγής, όπου ο χώρος κατακλύστηκε από θετική ενέργεια από τους Μπέσσυ Αργυράκη, Κώστας Κόκλας, Στεφανία Ρίζου, Ρένος Χαραλαμπίδης, Γιώργος Χειμωνέτος, Γιάννης Γιοκαρίνης, Ελεάνα Αζούκη, Καίτη Φίνου, Σπύρος Μπιμπίλας, Κωνσταντίνος Ραβνιωτόπουλος, Βασίλης Τερλέγκας, Ορφέας Παπαδόπουλος, Ευγενία Παναγοπούλου, Γιάννης Μωραϊτης, Εβελίνα Αργυράκη, Κωνσταντίνος Γιανναράκης και Johnny Βαβούρας. Δώσαμε την ψυχή μας για μια ψυχή που έφυγε. Το σίγουρο είναι ότι δε θα βρεθεί στα δισκοπωλεία αυτή η δουλειά για λόγους ευθυξίας και για όσους συμμετείχαν στον κοινό αυτό σκοπό. Αν θα υπάρξουν αντίτυπα, θα μπορεί να τα προμηθευτεί ο κόσμος κατευθείαν από το σύλλογο, μαζί με το video clip που σκηνοθέτησε ο Κώστας Μπακούρης, με όποιο αντίτιμο αυτός θεωρεί ότι μπορεί να διαθέσει.

Πόσο αισιόδοξα βλέπετε το μέλλον της ελληνικής μουσικής;

Δημήτρης: Προσωπικά πολύ. Θα αλλάξει το κλίμα, θα σταματήσει το φαστ φουντάδικο στυλ, να παίζονται 15 τραγούδια συνέχεια στο ραδιόφωνο και που μετά δεν τ’ακούμε ποτέ. Τα τελευταία διαχρονικά τραγούδια που έχω ακούσει και πιστεύω θα παίζονται για χρόνια είναι το «Να κοιμηθούμε Αγκαλιά» από το Βασίλη Παπακωνσταντίνου και το «Με τα Μάτια Κλειστά» από τη Γιώτα Νέγκα. Περιμένω ότι η μουσική κάποια στιγμή θα περάσει στα χέρια ανθρώπων που θα ξέρουν τι θα κάνουν ένα καλό τραγούδι και όχι σε χέρια που το φοβούνται και το βάζουν στην άκρη μήπως τους χαλάσει όλα τα άλλα τραγούδια που έχουν κάνει. Γιώργος: Θέλω να αναγνωρίσω στο Δημήτρη ότι είναι ένας άνθρωπος που δε φοβάται να ακούει και να προωθεί τραγούδια άλλων δημιουργών. Αυτό είναι που φοβούνται να κάνουν οι Χ Ψ ατάλαντοι παραγωγοί της Ελλάδας. Χωρίς φυσικά να τους παίρνει όλους η μπάλα.

Ποια σκέψη σας τριγυρίζει τον τελευταίο καιρό;

Δημήτρης: Θέλω να πάω διακοπές!
Γιώργος: Κι εγώ αλλά και κάτι άλλο, που δε θέλω να σας πω! (xxx)

Ποια είναι η σχέση σας με το ίντερνετ;
Δήμητρης: Έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας, αποτελεί πολιτισμό πλέον, με τους καλούς , τους κακούς, την αστυνόμευση, τους πολιτικούς, τους γιατρούς, τα πάντα. Είναι ένα είδος matrix και δημιουργούνται διάφορες αντιπαραθέσεις σε άλλο επίπεδο, οι οποίες δε θα είχαν το ίδιο μέγεθος και χαρακτήρα αν τα λέγαμε face to face. Το ίντερνετ είναι μια δύναμη που αν ξεφύγει, θα συναντήσεις μπροστά σου πολλά προβλήματα στην πραγματικότητα. Το φοβάμαι και προσέχω πώς κινούμαι, αλλά δε θα διστάσω να πω τη γνώμη μου. Γιώργος: Ευτυχώς που τα λεφτά είναι περιορισμένα και δεν μπορούμε όλοι να πληρώσουμε τους λογαριασμούς του κινητού και γι’αυτό το λόγο συναντιόμαστε από κοντά για να τα πούμε, μια και το ίντερνετ λειτούργησε αντίστροφα σε αυτό το κομμάτι.

Τι εμφανίσεις σας να περιμένουμε στη διάρκεια του καλοκαιριού;

Γιώργος: Παρέα με το Δημήτρη και τον stand-up comedian Κώστα Ραβνιωτόπουλο, θα είμαστε τον Αύγουστο στη Σητεία στην Κρήτη για να παίξουμε ακουστικά το υλικό μας και προγραμματίζουμε λίγες ακόμα εμφανίσεις στην επαρχία. Μετά θα περιμένουμε το «Μεταξύ Κατεργαρέων» να βρει το χώρο του το χειμώνα για να γίνει στέκι του κόσμου και να περνάμε πολύ καλά.

Καλό καλοκαίρι παιδιά, ευχαριστούμε πολύ!

Δημήτρης: Καλό καλοκαίρι, να είστε καλά!
Γιώργος: Καλές Διακοπές!